نغمه‌ی یاهوست به هر موی من
پر شده عالم ز هوالهوی من
روی من از چارطرف سوی حق
دیده‌ی حق از همه‌سو، سوی من

تا که دمم هست، دم از او زنم
بانگ هوالحقّ و هوالهو زنم

قبضه‌ی خاکی بُدم؛ آدم شدم
روح شدم؛ نور شدم؛ دم شدم
خیل ملک نیز مرا سجده کرد
از همه‌سو قبله‌ی عالم شدم

عالم را برای من آفرید
مرا برای خویشتن آفرید

ذکر دلم، مدح و ثنای علی‌ست
حال خوشم، حال و هوای علی‌ست
ذات الهی که مرا خلق کرد
هرچه به من داد، ولای علی‌ست

خلوت من، جلوت من، با علی‌ست
دار و ندارم، همه یک یاعلی‌ست

کیست علی؟ آن‌که ندانند کیست
کیست علی؟ آن‌که خدا هست و نیست
علی علی علی که پیش از مکان
به ظلّ غیب لامکان داشت زیست

لحم و دم و جان پیمبر، علی‌ست
تمام قرآن پیمبر، علی‌ست

کیست علی؟ بر همه‌عالم امیر
کیست علی؟ رفیق پیر فقیر
امام یازده‌امام همام
سراج سیزده‌سراج المنیر

مغز، علی و دگران پوستند
تمام انبیا، علی‌دوستند

امیرمؤمنین عالم، علی‌ست
حقیقت رسول خاتم، علی‌ست
کعبه، علی؛ قبله، علی؛ حجّ، علی
ذکر، علی؛ حمد، علی؛ دم، علی‌ست

علی بود احمد و احمد، علی‌ست
تمام اسلام محمّد، علی‌ست

کسی‌که خون عَمرو جاری کند
رسول را یک‌تنه یاری کند
امیر مرحب‌کُش خیبرشکن
دیده کسی یتیم‌داری کند؟!

خاک کجا و مظهر هو کجا؟!
تنور پیرزن کجا، او کجا؟!

وای به من! من و ثنای علی
عفو کند مرا، خدای علی
جهان چه‌قابل که فدایش شود
فاطمه گردیده فدای علی

آینه‌ی روی خدا، چهر اوست
دین تمام انبیا، مهر اوست

کیست علی؟ معلّم جبرئیل
کیست علی؟ پیر هزاران خلیل
کیست علی؟ امیر؛ خیرالامیر
کیست علی؟ وکی؛ نعم الوکیل

کیست علی؟ تمام آیین من
عقل من و عشق من و دین من

پاک سرشتم که سرشتم علی‌ست
مرغ بهشتم که بهشتم علی‌ست
میثم بی‌دست و زبانم ولی
هرچه که در نخل، نوشتم علی‌ست

گو که درآرند ز تن، پوستم
تا ابدالدّهر، علی‌دوستم